De laatste dagen in Cairnswaren echt heerlijk...we hebben geen regen meer gezien en genoten van het niet reizen en gewoon je ding doen..

Op zaterdag ging onze vlucht naar Alice Spings, waar we in de middag aankwamen..Wat ons direct opviel toen we in het centrum waren, waren de Aboriginal mensen..ze hangen wat rond in de winkelcentra en in de parken en veel zijn dronken.. Het is raar om te zeggen, maar ze zijn best angstaanjagend om te zien...ze kijken heel nors, het gevoel of dat je er met een grote boog om heen moet lopen. Omdat zaterdagmiddag bijna alles dicht is, hebben we niet veel van het dorp gezien..

De volgende dag werden we vroeg opgehaald voor onze tour door de redcentre (die op het moment groen is door de vele regen die er de afgelopen tijd is gevallen). Met een paar stops onderweg kwamen we rond lunchtijd aan bij de tentsite, waar we al een eerste blik hebben geworpen op Uluru (Ayers Rock) en Kata Tjuta (de Olgas). In de middag hebben we de wandeling gemaakt door Kata Tjuta, ook wel valley of the winds...een mooie wandeling, en gelukkig met wat bewolking.. Na onze wandeling kregen we als beloning een glas champagne met zonsondergang bij Uluru...heel bijzonder (met zo'n 15 andere tourbussen!!!)

De volgende morgen (eigenlijk nacht) zijn we weer naar Uluru gereden en dan voor de zonsopgang...Dit geeft mooie plaatjes..

Je kunt Uluru beklimmen, alleen uit respect voor de Aboriginal doe je dit niet. Wij hoefden niet te beslissen om het wel of niet te doen, in verband met de hitte was de wandeling gesloten, dus zijn we maar om de rots heen gelopen, waar je veel heilige plaatsen ziet...de Aboriginal's blijven mysterieus over deze plaatsen.

Het laatste stukje werden we vergezeld door een Aboriginal vrouw van de Mala stam. Zij vertelde bij de verschillende grotten een verhaal. Het verhaal van de vrouwengrot is 300.000 jaar oud. De vertaler/gids vertelde dat de verhalen veranderen met de natuur..heel bijzonder allemaal. Ook Happy de aboriginal vrouw was vriendelijk en niet zo nors zoals in Alice Springs.

Na de wandeling hebben we nog wat tijd doorgebracht in het cultuur centrum, waar veel wordt verteld over het samenwerkingsverband tussen de Aboriginal's en Australiërs..

Na de lunch weer een lange rit voor de boeg naar Kings Canyon. Een stuk minder vliegen en ander ongedierte in Kings Canyon en doordat het echt donker werd (geen verlichting van faciliteiten gebouwen) een waanzinnig mooie sterrenhemel!

Weer een erg vroege wake-up call. Het zou warm worden vandaag en dus vroeg naar Kings Canyon voor een wandeling op de canyon. Het eerste stukje was een klim van een kwartier, waarbij we continue in de gaten werden gehouden door de gids. Als we geen 1 ½ liter water per persoon bij ons hadden, mochten we niet mee. Wel iets anders dan in de Colca Canyon in Peru. De wandeling was mooi en voor de hitte waren we weer terug. Na de lunch (weer heerlijk) stond onze laatste lange rit op het programma naar Glen Helen in de West MacDonnel Ranges. Een deel van deze route was over dirt road...welcome in the outback..een voorproefje voor morgen.

In Glen Helen namen we afscheid van de mensen die een drie-daagse tour hadden geboekt en dus bleven er van de 13 nog maar 4 over. Met z'n vieren besloten we tijdens het diner om in een swag te slapen. Helaas bleef het bij besloten, want regen weerhield het om in de openlucht te slapen.

De laatste dag van de tour...we konden uitslapen (5.30 uur). Onze eerste stop was Palm Valley, in deze vallei hebben we de Livistonia Mariae gezien, een zeer zeldzame palm. Omdat de temperatuur al 42 graden was in de morgen hebben we de korte route gelopen. Na de wandeling stond Hermannsburg op het programma. Een dorpje opgericht door een lutherse missionaris, maar meest bekend door de Aboriginal kunstenaar Albert Namitjira. Na een heerlijke warme apfelstrudel (bij 45 graden) was de tour voorbij.

Vanuit Alice Springs ging onze reis verder met de trein (The Ghan) naar Adelaide. Een treinreis door de outback van 24 uur. Eindelijk zagen we tijdens deze reis kangoeroes. Het uitzicht was weids en de zonsondergang geweldig.

In Adelaide hebben we wat rondgelopen en de laatste nacht samen doorgebracht aan de kust in de wijk Glenelg in een echt backpacker hostel..Lang leve de happy hour!!

En op zondag was het dan zover. Met een uur vertraging landde Patrick op Adelaide om de laatste drie weken van Australië samen met ons de beleven.