De laatste weken

Goed voordat we weer verder gaan met Adelaide, zijn we helemaal ons spannende verhaal vergeten te vertellen. Zoals jullie hebben gelezen hebben we dus niet in een swag geslapen. Achteraf maar gelukkig, want tijdens het ontbijt de volgende ochtend kroop er dus een slang door de keuken vanuit het tentenkamp...hallo giftige slang...Gelukkig was hij banger voor ons en ging hij er snel vandoor.

Verder met Adelaide, dit hadden wij al gezien, dus zijn we alleen even door de stad gereden voor Patrick, voordat we naar peninsula Fleuriana zijn gereden, dit schiereiland ligt ten zuiden van Adelaide en volgens de Lonely Planet heerst er een zuid Europese sfeer en dat klopt zeker, gezellige dorpjes aan het strand, heel leuk.

De volgende bestemming was het Coorang Nationaal park, waar de grond van limesteen is. Hier zagen we voor het eerst emu's (soort struisvogel) in het wild..

Meer wild zou nog volgen in de Grampians. In dit nationale park liepen de kangoeroes over de camping en konden we de papegaaien voeren.. maar niet alleen dat. Op het moment dat wij er waren heerste er een sprinkhanen plaag, het zag echt zwart van de sprinkhanen. Twee dagen nadat we uit de Grampians waren, sprongen ze nog uit de motorkap (tijdens het schoonmaken hiervan).

Nog één dier dat op ons lijstje stond, de koala..deze liet ook niet lang op zich wachten. Vlakbij Warrnabool ligt het park Tower Hill en hier hebben we eerste gespot...

Genoeg dieren, weer verder met het landschap..de bekende great ocean road..en niets teveel gezegd, de kustlijn is echt geweldig, met als hoogtepunt de 12 aposteles (je ziet er echter maar 6), maar ook de london bridge en de caves zijn geweldig.

Langs de great ocean road ligt ook het Nationale park Otway, waarbij de route naar Cape Otway echt een to do is. Op de weg naar de kaap rij je door een bos met heel veel eucalyptus bomen en in deze bomen vind je koala's en of we deze gezien hebben, op een gegeven moment zijn we ons maar gaan focussen op degene dichtbij de weg en laag in de boom..echt een waanzinnige 12 kilometer reis!!

De zuidkust van Australië is naast de great ocean road ook bekend om de vele badplaatsen waar je kunt surfen...helaas voor ons nog niet weggelegd..de afgelopen dagen is de temperatuur nauwelijks boven de 20 graden gekomen en ook weer regen...het zal niet..

Melbourne was de volgende stop...wat is dit een leuke stad, en een voordeel, wat de meeste grotere steden hebben in Australië (behalve Sydney), is een gratis toeristenbus, een bus die een rondje langs de bezienswaardigheden rijdt en je kunt uitstappen wanneer je wilt. Je kunt ook blijven zitten..wat wij in eerste instantie hebben gedaan, want het regende. Gelukkig klaarde het in de middag op en het we de stad nog een te voet verder bekeken.

Het meest bizarre is ook, dat dit gratis is, want verder moet je hier echt overal voor betalen. Dat is ook niet helemaal waar, want de openbare toiletten zijn ook gratis en nog schoon ook.

Zelfs als je gaat kamperen..je hoeft hier niet met je eigen rol naar het toilet. Toiletpapier hangt er gewoon, zelfs de doekjes om je handen mee af te drogen (luxe hé).

Maar kamperen doen we al een paar weken niet meer, dus waarom we het daar nu over hebben???

We waren wel weer toe aan het strand dus zijn we naar Lakes Entrance gereden. Hier hebben we 2 nachten geslapen. De weervoorspellingen waren beter, maar helaas begon de tweede dag met veel bewolking, dus niet relax op het strand liggen...maar een strandwandeling in de middag was prima te doen..

En toen was het 24 december..de verjaardag van Nadine.

Iedereen bedankt voor berichtjes, erg leuk... Patrick en Marco hadden een taartje gekocht met 32 kaarsjes...ja al 32 en natuurlijk waren er cadeautjes, zelfs vanuit Nederland..

Onze kerst hebben we doorgebracht in de bergen van New South Wales in het leuke dorpje Jindabyne..toch wel raar hoor, 27 graden met kerst. Je hebt niet echt een kerstgevoel..gelukkig hadden wel een paarse kerstboom en cadeautjes. Het plan was om met kerst te gaan barbecueën, helaas regende het beide kerstdagen aan het einde van de dag, dus barbecueën binnen dan maar!!

Omdat we na kerst nog maar 2 nachten hadden voordat we in Sydney zouden zijn, hebben we flink doorgereden. Waarbij het weer onderweg hartstikke lekker was (zon en 25 graden), was het bij de eindbestemmingen bewolkt.. Wel hebben we nog een avontuurlijke wandeltocht gemaakt naar de glimwormen in Bundaboon...in het pikkedonker over een glibberig pad opzoek naar deze bijzondere beestjes. Het was zeker de moeite waar dat geglibber...want de wand van de klif zat echt helemaal vol met lichtgevende wormen.

En toen Sydney..dit is echt een leuke stad, vooral omdat het ook aan het water ligt...maar wat was het druk. Natuurlijk hebben we de meeste plekken die toeristen bezoeken ook bezocht..vooral te voet, maar het meest bizarre is toch wel het inluiden van het nieuwe jaar..We hadden gekozen (met nog 20.000 andere mensen) om naar Mrs. Macquire point te gaan...hier schijn je het mooiste uitzicht te hebben met het vuurwerk.. Dit klopt ook, als je de nacht van te voren al bij het hek gaat liggen. Dat hebben wij dus niet gedaan, om 10.30 kwamen wij aan en hebben 3 uur in de rij gestaan toen we door de poort heen gingen..er waren toen al meer dan 10.000 mensen op deze spot. We hadden een leuk plekje met uitzicht door de bomen naar de harbour bridge en opera house..en dan is het wachten..om 21.00 kregen we alvast een voorproefje met het kindervuurwerk en om 0.00 was dan het spectaculaire vuurwerk. Echt geweldig om dit mee te maken..

Voor de laatste dag hadden we besloten om effe nog van het zonnetje te genieten en zijn we met de ferry naar Manley gegaan, dit is zo'n 30 minuten.. In de straten van Manley was het druk, maar op het strand prima te doen en zo hebben we een paar uurtjes heerlijk gerelaxt

En zo was Australië ook weer voorbij en was het voor Patrick tijd om terug te gaan naar Nederland. Wij hebben de laatste 2 dagen doorgebracht in Hong Kong. Hier moet je echt naartoe als je wilt shoppen, het lijkt wel of de stad een aaneenschakeling is van shoppingmalls niet normaal...en sommige merken zijn dan ook spotgoedkoop.. Natuurlijk hebben we ook de toeristenplaatsen bezocht, zoals met het trammetje naar de peak. We wilden ook nog de grote Boeddha bezoeken, maar het was zo ontzettend mistig dat we de Boeddha niet goed konden zien. En nu zitten we dan op de luchthaven. Te wachten op onze vlucht naar huis... Zo raar, naar huis..We zijn vijf maanden weggeweest, het is zo ontzettend snel gegaan.

We hebben zo genoten van alles wat we gedaan hebben en het is echt een reis om nooit te vergeten..En voor iedereen die twijfelt over het maken van een lange reis...DOEN...het is echt GEWELDIG!!

Ik hoop dat jullie allemaal hebben genoten van onze verhalen en foto's...

Tot snel weer in Nederland xxx

Het uploaden lukte dus niet op de luchthaven van Hong Kong dus vanaf huis!!!

Redcentre

De laatste dagen in Cairnswaren echt heerlijk...we hebben geen regen meer gezien en genoten van het niet reizen en gewoon je ding doen..

Op zaterdag ging onze vlucht naar Alice Spings, waar we in de middag aankwamen..Wat ons direct opviel toen we in het centrum waren, waren de Aboriginal mensen..ze hangen wat rond in de winkelcentra en in de parken en veel zijn dronken.. Het is raar om te zeggen, maar ze zijn best angstaanjagend om te zien...ze kijken heel nors, het gevoel of dat je er met een grote boog om heen moet lopen. Omdat zaterdagmiddag bijna alles dicht is, hebben we niet veel van het dorp gezien..

De volgende dag werden we vroeg opgehaald voor onze tour door de redcentre (die op het moment groen is door de vele regen die er de afgelopen tijd is gevallen). Met een paar stops onderweg kwamen we rond lunchtijd aan bij de tentsite, waar we al een eerste blik hebben geworpen op Uluru (Ayers Rock) en Kata Tjuta (de Olgas). In de middag hebben we de wandeling gemaakt door Kata Tjuta, ook wel valley of the winds...een mooie wandeling, en gelukkig met wat bewolking.. Na onze wandeling kregen we als beloning een glas champagne met zonsondergang bij Uluru...heel bijzonder (met zo'n 15 andere tourbussen!!!)

De volgende morgen (eigenlijk nacht) zijn we weer naar Uluru gereden en dan voor de zonsopgang...Dit geeft mooie plaatjes..

Je kunt Uluru beklimmen, alleen uit respect voor de Aboriginal doe je dit niet. Wij hoefden niet te beslissen om het wel of niet te doen, in verband met de hitte was de wandeling gesloten, dus zijn we maar om de rots heen gelopen, waar je veel heilige plaatsen ziet...de Aboriginal's blijven mysterieus over deze plaatsen.

Het laatste stukje werden we vergezeld door een Aboriginal vrouw van de Mala stam. Zij vertelde bij de verschillende grotten een verhaal. Het verhaal van de vrouwengrot is 300.000 jaar oud. De vertaler/gids vertelde dat de verhalen veranderen met de natuur..heel bijzonder allemaal. Ook Happy de aboriginal vrouw was vriendelijk en niet zo nors zoals in Alice Springs.

Na de wandeling hebben we nog wat tijd doorgebracht in het cultuur centrum, waar veel wordt verteld over het samenwerkingsverband tussen de Aboriginal's en Australiërs..

Na de lunch weer een lange rit voor de boeg naar Kings Canyon. Een stuk minder vliegen en ander ongedierte in Kings Canyon en doordat het echt donker werd (geen verlichting van faciliteiten gebouwen) een waanzinnig mooie sterrenhemel!

Weer een erg vroege wake-up call. Het zou warm worden vandaag en dus vroeg naar Kings Canyon voor een wandeling op de canyon. Het eerste stukje was een klim van een kwartier, waarbij we continue in de gaten werden gehouden door de gids. Als we geen 1 ½ liter water per persoon bij ons hadden, mochten we niet mee. Wel iets anders dan in de Colca Canyon in Peru. De wandeling was mooi en voor de hitte waren we weer terug. Na de lunch (weer heerlijk) stond onze laatste lange rit op het programma naar Glen Helen in de West MacDonnel Ranges. Een deel van deze route was over dirt road...welcome in the outback..een voorproefje voor morgen.

In Glen Helen namen we afscheid van de mensen die een drie-daagse tour hadden geboekt en dus bleven er van de 13 nog maar 4 over. Met z'n vieren besloten we tijdens het diner om in een swag te slapen. Helaas bleef het bij besloten, want regen weerhield het om in de openlucht te slapen.

De laatste dag van de tour...we konden uitslapen (5.30 uur). Onze eerste stop was Palm Valley, in deze vallei hebben we de Livistonia Mariae gezien, een zeer zeldzame palm. Omdat de temperatuur al 42 graden was in de morgen hebben we de korte route gelopen. Na de wandeling stond Hermannsburg op het programma. Een dorpje opgericht door een lutherse missionaris, maar meest bekend door de Aboriginal kunstenaar Albert Namitjira. Na een heerlijke warme apfelstrudel (bij 45 graden) was de tour voorbij.

Vanuit Alice Springs ging onze reis verder met de trein (The Ghan) naar Adelaide. Een treinreis door de outback van 24 uur. Eindelijk zagen we tijdens deze reis kangoeroes. Het uitzicht was weids en de zonsondergang geweldig.

In Adelaide hebben we wat rondgelopen en de laatste nacht samen doorgebracht aan de kust in de wijk Glenelg in een echt backpacker hostel..Lang leve de happy hour!!

En op zondag was het dan zover. Met een uur vertraging landde Patrick op Adelaide om de laatste drie weken van Australië samen met ons de beleven.

van de zonnige kust naar het regenwoud??!!

Weer een stuk verder in onze reis, we zijn nu in Cairns en vliegen zaterdag naar het volgende stukje van Australië, het redcentre...

Maar eerst de oostkust...de eerste dag in Brisbane hadden we heerlijk weer en hebben we de binnenstad bezocht...veel oude en nieuwe gebouwen...niet spectaculair om uitgebreid over te vertellen, we zijn eigenlijk een middag bezig geweest om een goedkoop reisboek te vinden, want alles is hier duur...hier moeten we dus weer even aan wennen.

De volgende dag hebben we vroeg onze spaceship opgehaald en dat was ellende..het ding was oud..de kussen om te slapen waren versleten, het schuim was te zien...dit accepteerde we dus echt niet..maar er was geen andere auto beschikbaar en we hadden een scherp tarief, dus doe het er maar mee..

De kussens werden uiteindelijk wel verwisseld, dus wij dan toch maar op pad...Ging prima, echter na 30 kilometer was de tank al voor een kwart leeg en als je harder dan 80 reed, viel voor ons gevoel het linker voorwiel eraf..Toch zijn we doorgereden naar Daisy Hill, hier hebben de eerste koala's en walibi''s gezien...echt leuk..helaas begon het deze dag ook met regenen (en de rest van de week is dat niet meer opgehouden), dus geen boswandeling, maar terug naar Brisbane om de auto om te ruilen..iets beter, maar niet te vergelijken met de auto die we in Nieuw Zeeland hadden..

Omdat het dus einde van de dag was en zonder boodschappen, besloten we om een camping in Brisbane op te zoeken, alleen in de stromende regen en file gaat dit niet zo snel, uiteindelijk gingen we pas om 20.00 koken...Gaat de avond lekker snel zullen we maar zeggen..

De volgende bestemming was Noosa, het was erg bewolkt onderweg, maar we willen toch wat van het land zien, dus zijn we de snelweg afgegaan en naar Glass Mountains gereden...een rijtje heuvels naast elkaar, best leuk om te zien..Wat ons opviel is dat als je hier een bord langs de weg ziet met een bezienswaardigheid, dat deze dan nog 50 kilometer rijden is...de afstanden zijn hier dus echt groot!!

In Noosa aangekomen zijn we door de dorpje gelopen en bij het strand geweest, helaas begon het weer te druppelen, dus een middagje strand zat er niet in..

De volgende dag... regen..eerst even boodschappen gedaan en toen naar Hervey Bay, waar je Fraser Island kunt bezoeken..Fraser Island is een zandeiland, dat met zon en blauwe lucht heel mooi is...doordat het geen mooi weer was (regen) hebben besloten om niet naar het eiland te gaan en zijn we doorgereden naar Rockhampten..tijdens deze rit kwam het met bakken uit de hemel...we hebben dan ook alleen maar doorgereden. Omdat we leuke verhalen hadden gehoord over Bypass Nationaal Park zijn we doorgereden naar een camping in de buurt (ca. 40 kilometer).

Met een positieve blik gingen we de volgende dag naar Bypass, het regende licht, maar daar laten wij ons niet door tegenhouden..wat ons wel tegenhield was het water dat over de weg stroomde, zo'n 60 centimeter, dus geen Bypass National Park.. Helaas was de lichte regen ook maar van korte duur, als snel begon het weer te gieten en dus hebben we er voor gekozen om in één keer door te rijden naar Mackay, waar we in het donker aankwamen met de regen, hadden we het op dat moment helemaal gehad..

Maar na een nacht waarbij we het gevoel hadden dat de regen echt niet meer harder uit de lucht kon vallen...wat dus wel kon...en we vingers gekruist hoopte dat de auto niet zou wegdrijven...was het droog.

Op naar Airlie Beach, de uitvalbasis voor de beroemde Whitsunday eilanden. Bij aankomst jullie raden het al...regen...maar daarna weer de zon en dan weer een bui..lekker wisselvallig..ondanks de onzekere weervoorspellingen hadden we toch een tour geboekt voor de volgende dag naar de eilanden...

Airlie Beach is trouwens een toeristenstadje en wij waren er tijdens Schoolies, dit is te vergelijken met springbreak, dus heel veel dronken tieners..

Maar goed de Whitsundays, de dag begon heel erg slecht, iedereen stond ook met een somber gezicht bij de boot, maar toen we een paar kilometer uit de kust waren klaarde het op en liet de zon zich ook nog even zien..en met de zon zijn de stranden toch net even iets witter en de zee net even iets blauwer. Naast het bezoeken van twee eilanden hebben we ook nog gesnorkeld..helaas door de regenval van de afgelopen dagen was het zicht troebel, maar we hebben wel hele mooie vissen gezien.. Het was een leuke dag met mooi weer, wat willen we nog meer.

De volgende dag hebben we Airlie Beach verlaten, we twijfelden om langer te blijven, maar het regende weer toen we wakker werden, dus besloten we om verder te reizen naar Townsville.

Onderweg hebben we eigenlijk weinig gezien dus waren we eind van de middag op de camping, waar we even lekker van het zonnetje hebben genoten..Die de volgende ochtend ook nog scheen, dus zijn we in Townsville naar de Rock pool gegaan, dit is een zwembad van zeewater..Het is nu namelijk gevaarlijk om in de zee te zwemmen, vanwege het kwallenseizoen..dus vandaar deze zwembaden..

Toen we aan het snorkelen waren tijdens de Whitsundays tour hadden we ook een stingersuit aan...erg charmant...

Na een paar uurtjes van de zon te hebben genoten met een boekje zijn we 50 kilometer verder bij een ontzettend leuke camping gestopt...direct aan zee met aan beide kanten van de camping een waarschuwingsbord voor krokodillen!! Het enige waar wij zijn door aangevallen waren horzels, we hebben geen krokodil gezien...misschien komt dat nog..

Het weer zit ons mee dus eindelijk wat ondernemen zonder zeiknat te regenen...Van Rollingstone naar Mission Beach...maar eerst een wandeling naar de Jourama Falls door het regenwoud...waar we onderweg een slang en veraan tegenkwamen...toch wel gaaf..hierna was onze stop Tully...de plaats waar de meeste regen valt en dat klopt ook wel, want op het moment dat wij er waren regende het. In 1950 is daar totaal 7.9 meter water gevallen en als aandenken staat er een rubberen laars van 7.9 meter...Tevens zijn er in Tully de meeste ufo's gespot...wij hebben ook even staan kijken, maar ze kwamen niet te voorschijn...dat gold trouwens ook voor de Cassowarry (een soort zwarte struisvogel/kalkoen met een een hoorn op zijn kop).

Ze schijnen gevaarlijk te worden als je ze agressief maakt, alleen hadden wij de kans niet, want we hebben ze niet gezien!!

Mission Beach zelf was niet veel bijzonder...

Na Mission Beach zijn we verder gereden naar het noorden naar de Atherton Tablelands, een mooi stukje natuur in de binnenlanden bij Cairns. Hier hebben we de watervallen route gereden..en om je heen zie je alleen maar heuvels met regenwoud...en de Mc Donalds, KFC, Subway...die kom je hier ook tegen!!!

Om even af te koelen hebben we dus maar een McFlurry gehaald...want afkoelen is hier echt nodig, helemaal als de zon schijnt en deze laat zich de laatste dagen geregeld zien. De buien vallen nu eigenlijk alleen maar aan het einde van de dag en 's nachts!!!

Na de mooie Tablelands stond Cape Tribulation op het programma..hier komen regenwoud en strand samen..heel bizar om te zien..de route naar tribulation was ook mooi, met het zonnetje erbij is alles toch mooier!! Omdat het zo'n goed weer was hebben we ook besloten om vanuit Cape Tribulation een tour naar het Great Barrier Reef te maken...dit grootste levende organisme kan je uit de ruimte zien...met een jetboot gingen we met z'n tienen op pad (als je dit vanuit Cairs doet heb je de kans dat je met z'n 130-en op een boot zit!) Binnen 25 minuten waren we bij McKay Island (een onbewoond wit strand), waarbij we vanuit de boot (het eiland mochten we niet op) kan gaan snorkelen...het koraal was hier ontzettend kleurrijk evenals de vissen en als snel zwom er een schildpad voorbij en een rog..echt waanzinnig...

Op naar de volgende spot, want Nemo (clownvis) hadden we nog niet gezien, maar als snel hadden we Nemo ook gevonden...De clownvissen zijn heel schuw en leven in het koraal, dus Nadine heeft wel een paar keer moeten duiken voor de foto...het resultaat zien jullie bij de foto's!!!

Omdat we geen eten en stroom meer hadden zijn we na de snorkeltocht teruggereden richting Cairns...alleen hadden we bij Port Douglas geen zin meer, dus zijn we maar naar een camping gegaan.

Verder naar Cairs, maar voordat we in Cairns aankwamen zijn we eerst nog naar Kurunda geweest. Hier kan je ook met een kabelbaan komen en terug kan je dan met de trein...ten eerste kost dit je al ruim € 60,00 per persoon, om dan in Kurunda alleen nog maar meer uit te geven, want hier zie je alleen maar marktjes...

En nu zijn we dan in Cairns, we genieten van het mooie weer en zien wel wat de laatste dagen ons brengen..Wennen aan de warmte...want in Alice Springs wordt het alleen maar warmer!!

Tot snel xxx

Nieuw Zeeland Zuidereiland deel 2

Het einde van weer een land... We hebben Nieuw Zeeland verlaten en zijn nu in Australië..ons zevende continent!!!!

Maar eerst Qeeunstown, de stad van de extreme sporten, wat daardoor ook veel jonge mensen trekt...die om 22.00 massaal een kroegentocht doen...wij hebben aan dit alles niet meegedaan..en ook het extreme hebben we overgeslagen. Wat we wel hebben gedaan is een ijsje gehaald en aan de kant van het water (Queenstown ligt aan een groot meer) opgegeten. 's Avonds zij we in een pub gaan eten en die avond werd er ook een rugby wedstrijd gespeeld..Kiw'is tegen de Kangroo's (dit is dus te vergelijken met Nederland-Duitsland). Helaas voor de kiwi's verloren zij...En de reacties zijn ook hetzelfde als wij van Duitsland verliezen. Genoeg over Duitsland, want zij zitten hier genoeg!!!

De kiwi's zijn trouwens niet de All Blacks...een ander nationaal rugbyteam..

Na Queenstown zijn we doorgereden naar Wanaka...dit was meer een tussenstop voor de reis door naar de gletsjers. De Fox Glacier en de Franz Jozef Glacier...Eerst hebben we de Fox glacier bezocht..door de bewolking konden we Mount Cook en Mount Tasman niet zien, maar die hebben we later nog gezien vanaf Lake Matheson. We hadden echter gelezen dat de Franz Jozef gletsjer meer spelonken heeft, ruiger is en daardoor interessanter om overheen te hiken..Wij hebben echter voor de meest bijzondere manier gekozen...eerst zijn we met een helikopter over de gletsjer heen gevlogen, waarna je wordt afgezet op een plek waar je niet te voet kunt komen vanaf het begin van de gletsjer. Vanaf hier maak je een wandeling over het ijs. Wandelen kan je het niet echt noemen...sommige spelonken waar we doorheen gingen waren wel erg smal...maar wel heel bizar...zie foto's...

Lopen over een gletsjer is niet zonder risico en Nadine stapte dus ook in een kleine spelonk...gelukkig was deze niet zo diep!!! Marco (de held) liep achter haar en heeft haar gered!!!

Na het avontuur op de gletsjer hebben we deze nog bezocht aan de voorkant...stuk veiliger...

De reis ging verder langs de mooie westkust, waar we in Hokitika zijn gebleven..de lunch langs het strand was geweldig, de Hector dolfijnen speelde vlak voor ons...voor deze dolfijnen waren we in het zuiden nog omgereden, maar hebben ze toen niet gezien!!! Hokitika is ook bekend om de Jade sieraden, deze sieraden worden gemaakt van groen gesteente en sorry, maar wij vonden dit echt lelijk...de glasstudio in de stad maakte veel mooiere dingen..

Verder naar het noorden, waar het tijd was voor pannenkoeken...niet om te eten, maar de pancake rocks, weer een waanzinnig stukje natuur...Wij waren er met vloed en dit gesteente ligt aan de kust...dit zorgt voor een mooi schouwspel..Na de pancake rocks was het tijd om weer terug te gaan naar de oostkust, we hadden namelijk nog steeds niet de spermwhale (potvis) gezien, via de Arthur's Pass zijn we weer teruggereden naar Kaikoura. De Arthur's Pass schijnt één van de mooiste routes te zijn van oost naar west v.v. En dat klopt ook, naast de bergen met de witte toppen zie je ook gigantische lime gesteenten...het was bizar om hier doorheen te wandelen.

Omdat Kaikoura te ver was vanaf de Arthur's Pass hebben we eerst de nacht doorgebracht aan het strand nabij Christchurch, het weer was zonnig en 23 graden en in Christchurch hadden ze lang weekend. Nu konden we ons ook voorstellen hoe druk het kan zijn in de zomer, de camping was niet vol..maar wat een drukte...tot laat in de nacht is het gezellig!!

Gelukkig hadden we van te voren de tour voor de walvissen geboekt, want alles was volgeboekt en gelukkig ging de tour ook door (in tegenstelling tot de dag erna, toen deze weer werden geannuleerd). Het is een eindje varen om de walvis te spotten en terwijl we eigenlijk weer terug moesten gaan kwam er een walvis boven drijven..het blijft natuur, het duurde niet lang voor hij weer verdween, zonder zijn staart te laten zien...Marco en ik zijn ervan overtuigd dat hij nog niet zijn diepe duik had gemaakt...maar de regels zijn streng dus terug naar land...terug naar onze laatste bestemming in Nieuw Zeeland...Christchurch..

Christchurch is leuk voor een dag om rond te wandelen, wat bij ons alleen het meeste indruk heeft gemaakt is de schade die je zag van de aardbeving van 4 september en nog steeds zijn er naschokken, om de dag dat wij aankwamen waren er ook een paar...begin van de avond was de zwaarste naschok van 4.9...heel bizar als je een paar seconden de grond voelt bewegen!!

En nu zijn we dan in Australië, zon en 28 graden...weg met die lange broeken en truien...alleen zal de zon zich niet lang laten zien!!

Omdat de spaceship ons goed beviel in Nieuw Zeeland en we een mooie prijs kregen, ontdekken we de oostkust van Australië ook weer als astronauten...

Maar dat voor later....

Nieuw Zeeland Zuidereiland deel 1

Daar zijn we weer vanaf het Zuidereiland..

De overtocht is rustig verlopen..veel bewolking..maar zodra we de fjorden naderden kwam de zon tevoorschijn..

In Picton aangekomen zijn we direct doorgereden naar Abel Tasman Nationaal Park. Het kleinste nationale park van Nieuw Zeeland..we zijn over de toeristische route gegaan, waar we mooi uitzicht hadden over de fjorden en op een gegeven moment aan de andere kant de witte toppen...welkom Zuidereiland.

In Abel Tasman hebben we stukje rondgereden en gewandeld naar het één na helderste water van de wereld (het andere ligt in Antarctica) de Pupu Springs..en het water is echt heel helder.

Onze volgende stop was Kaikoura..bekend om de walvissen..het was weer heel zonnig..we waren echter net te laat voor de tour naar deze waanzinnige dieren, maar deze bleek geannuleerd..dan maar de volgende dag..(de rest van de dag trouwens lekker in het zonnetje gezeten). Helaas toen we wakker werden..regen en wind en een stuk kouder dan de dag ervoor...Door de wind waren de tours voor deze dag ook geannuleerd..omdat de voorspelling voor de dag daarna niet veel beter waren, zijn we maar doorgereden..maar komen waarschijnlijk wel terug!!!

Geen walvissen dan maar relaxen in de hotsprings van Hanmer Springs..de geur in de hete baden (41 graden) is niet erg lekker...maar het water heerlijk..hier hebben we dan ook wel even van genoten.
|
Helaas was de dag erna saai...vooral door de dikke bewolking en rechte wegen..maar na regen komt zonneschijn...en Mt. Cook met zonneschijn is waanzinnig. Nadat we eerst onze boodschappen hadden gedaan...we hebben gewoon een bonuspas..net de AH hier!!! en getankt...want als je boodschappen doet bij de Nieuw Zeelandse AH krijg je 4 cent korting per liter ...we zitten nog steeds op budget!? Hebben we eerst Lake Tekapo bezocht..bij dit meer met uitzicht op de Nieuw Zeelandse alpen staat een schattig kerkje (church of the good shepard) waar je graag een kerkdienst wil bijwonen..alleen al voor het uitzicht..

De regio is trouwens vernoemd naar MacKenzie waarom is de vraag...de man bleek een schapen dief, is hier voor veroordeeld en is drie keer ontsnapt uit de gevangenis en drie is scheepsrecht, want hij is verdwenen! Erg vaag allemaal... Maar goed, na Lake Tekapo zijn we doorgereden naar Aokari/Mount Cook...waanzinnig die pieken. Mount Cook is trouwens de hoogste berg van Nieuw Zeeland met een hoogte van 3754 meter.

Naast Mount Cook ligt Mount Tasman...wij hebben een wandeling gemaakt naar het meer en de gletsjer, waar in deze tijd van het jaar (lente) nog ijsbergjes (ijsbergen heb je in Antarctica) drijven in het meer.

Weer terug naar de kust, naar het plaatsje Oamaru, het centrum van dit stadje is Engels...met de goed onderhouden gebouwen...heel leuk om te zien..maar na ons diner was toch wel ons hoogtepunt van de dag...PINGUINS....nee we hebben er nog steeds geen genoeg van..echt geweldig..vlak voor zonsondergang komen ze aan land en gaan ze naar hun nest op de kliffen...zo grappig, je ziet ze eerst in zee en dan zie je ze waggelen over het strand...wij stonden op de klif en dan zijn ze ineens wel heel dichtbij...wij hebben alleen de geeloog pinguin gezien..maar we hopen nog de blauwe pinguin te zien (kleinste pinguin ter wereld)..deze hebben ze ook in Australië, dus dit moet wel gaan lukken!!!

En of het ons ging lukken, de volgende dag zijn we doorgereden naar Otago Peninsula, dit ligt naast Dunedin..ook een leuke stad om te bezoeken...maar eerst de rit van Oamaru naar Otago Peninsula..waar we zijn gestopt bij een bijzonder stukje natuur, de Moeraki Boulders. De boulders zijn ronde gesteente die aan de kustlijn liggen. Deze gesteente zijn zo hard...van binnen zie je ook nog het kristal..doordat het gesteente zo hard is, zijn de boulders onstaan..de foto's vertellen misschien meer!?

Weer vroeg avondeten, want we gaan weer wildlife spotten..eerst hebben we de albatrossen gespot..deze vogels zijn echt groot en een paar keer vlogen ze vlak over ons heen..daarna weer pinguins en nu de blauwe..Zoals eerder gezegd zijn deze echt klein, ongeveer 25 centimeter..gelukkig toen de schemering inviel kwamen de eerste aan land..dus konden we nog foto's maken..je mag namelijk de flitser niet gebruiken..dat kan ze afschrikken. Het werd snel donker..en toen kwamen ze met tientallen tegelijk aan land.. Eerlijk gezegd konden we ze in Oamaru ook al zien, maar dan moest je ervoor betalen en moest je op een tribune zitten...niet echt natuurlijk vonden wij...dit was daarentegen echt geweldig...ze liepen gewoon vlak langs je..

Het wordt trouwens wel in de gaten gehouden de spot waar wij waren..er zijn vrijwilligers aanwezig die de pinguins tellen, maar ook de toeristen in de gaten houden..al is het niet zo druk als op de tribune!!!

De volgende dag hebben we de binnenstad van Dunedin bekeken..en daarna zijn we doorgereden naar Invercargill via de Southern Scenic route..een mooie weg langs de mooie kust van het zuiden. Over Invercargill valt weinig te vertellen en de camping waar we verbleven was echt oud en vies...okay hij was goedkoop, maar dat bedrag hadden we wel eerder voor een camping betaalt. Deze werd nog wel gerund door Nederlanders en de flyer zag er ook goed uit...ze hadden echter meer aandacht besteed aan de flyer dan aan de douches en toiletten..details zullen we jullie besparen..

Snel Invercargill verlaten een verder gegaan over de Southern Scenic route naar Te Anau..de uitvalbasis voor de fjorden, waarvan de Doubtfull Sound en Milford Sound de bekendste zijn...wij hebben voor Milford Sound gekozen..deze heeft meer watervallen en schijnt qua natuur mooier te zijn, er is echter minder wildlife te zien...nou wij hadden geluk...naast de mooie pieken en watervallen in de fjord hebben we dolfijnen, zeehonden en als slagroom op het toetje een PINGUIN gezien..de derde soort die we nu gezien hebben..hij lijkt op de macaroni pinguïn, maar heeft gele haren ipv rode.

Het was een mooie tocht die we hebben gemaakt en ook hadden we heel veel geluk met het weer. 280 dagen per jaar is het in de sound bewolkt en regenachtig... wij hadden een blauwe hemel met een paar wolkjes. Ook al zag het toen we 's ochtends wakker werden het er niet naar uit..de regen kwam met bakken uit de hemel en het was koud voor de tijd van het jaar (7 graden). We twijfelden om naar Milford Sound te rijden..vooral omdat de route er naartoe ook erg mooi is.. We zijn dus gegaan en de route erheen was in het begin regenachtig, maar verrassend, vooral als er uit het niets een Kea (enige papegaai van de alpen) op de spiegel van de auto landt..en daarna vrolijk over de auto wandelt..brutaal!!!

Al met al dus een mooie dag!! Zie foto's...

En nu zijn we op weg naar Queenstown...de stad bekend om zijn extreme sporten...wat zullen wij daar gaan doen????

Tot snel....xxx

Nieuw Zeeland Noordereiland

We zijn nu over de helft van onze reis en we hebben totaal niet het gevoel dat we al meer dan 11 weken aan het reizen zijn...de dagen vliegen wel voorbij...maar je hebt er voor je gevoel nog zoveel in het vooruitzicht..

Maar goed we zijn dus nu in Nieuw Zeeland en onze eerste indruk is goed...We zijn begonnen in Auckland en dat is een stad...niet heel veel te bieden...we hebben er wel leuk gegeten aan de haven, waar we werden bediend door een Nederlandse...zo grappig, zo ver van ons koude kikkerlandje..

Na een dagje Auckland hebben we ons omgeschoold tot astronaut en onze spaceship opgehaald, ons huis en vervoer voor de komende weken...we gaan echt kamperen.. Omdat we nog steeds op budget zitten zijn we met de bus naar het afhaalstation gegaan. We hadden net zo goed kunnen lopen, want we hebben 3 kwartier op de bus gewacht...Maar uiteindelijk na de uitgebreide uitleg bij het verhuurstation konden we op pad..

Onze eerste bestemming was het noorden van Nieuw Zeeland (Northland). Omdat we even moesten uitvinden hoe het werkt met de campings en hoe we onze spaceship ombouwen tot slaapplaats hebben we maar een klein stukje gereden...En het viel alles mee en hebben heerlijk geslapen de eerste nacht..Ook al zijn de nachten hier nog koud (5-10 graden).

We kiezen daarentegen wel voor campings met alle faciliteiten, zoals (warme) douches, complete keuken, tv kamer, eetkamer, dus eigenlijk slapen we alleen in onze ship...Maar tot nu toe bevalt het ons wel..

In Northland hebben we alleen Bay of Island bezocht. Ninety Mile Beach is ook erg populair, maar de weervoorspellingen waren slecht en we hadden al een dag regen gehad dus hebben we deze weg door de zandduinen maar overgeslagen. Bay of Island is grappig, met al de eilandjes..die we alleen vanaf land hebben gezien..vanwege het slechte weer.

Vanaf het noorden zijn we in één keer doorgereden naar het schiereiland Coromandel. De weg op het schiereiland naar de gelijknamige plaats is echt bizar, smal en ontzettend veel bochten en waanzinnig uitzicht langs de kust..Het was een lange dag, maar zeker de moeite waard en ook de camping waar we verbleven had een mooi uitzicht.

Na onze lange rijdag hebben we er de volgende dag voor gekozen om iets minder kilometers af te leggen, we hebben de highlights van de peninsula bezocht..zoals Cathedral Cove...een gat in de rotsen waar de zee doorheen gaat...erg jammer dat ze er een mega waarschuwingsbord hebben geplaatst en dat je niet door de cove heen kan lopen..afgezet met touwen...eigenlijk was het zonde van het uur lopen...maar bewegen blijft goed. Na Cathedral Cove zijn we naar de Hotwater Beach geweest..waar je met eb een gat graaft in het zand (legaal)... Warm water komt uit de grond naar boven en jij hebt een lekker warm bad..

Na de kust waren we wel toe aan een andere omgeving...op naar Rotorua..De omgeving van dit plaatsje is bekend om de vulkanische activiteit, je vindt er geijsers (die niet altijd natuurlijk stoom uitspugen), kokende modderpoelen en heel veel hotsprings en dan de geur....heel veel rotte eieren, maar daar wen je aan. Er zijn veel parken waar je al dit kan bekijken, wij hebben gekozen voor Waimungo Volcanic Valley, waar we een wandeling hebben gemaakt door dit bijzondere stukje natuur. Helaas geen grote geijser, maar wel heel indrukwekkend om te zien..

Na Rotorua zijn we doorgereden naar Taupo..Dit plaatsje ligt gelegen aan hoe kan het ook anders, het Taupo meer..Bij het meer heb je een waanzinnig uitzicht op de berg Tongario met zijn witte top, dat beloofd nog wat als we zuidelijker naar het gelijknamige Nationale Park gaan...

In Taupo hebben we een wandeling gemaakt naar de Haku Falls...indrukwekkend hoe het water zich door de smalle doorgang naar beneden verplaatst...zoveel power!!!

Verder naar het Tongario NP en niets teveel gezegd...de witte toppen reden we tegemoet en we hadden geluk, het skigebied was nog open, dus wij hebben de sneeuw opgezocht...

Sneeuw is echt waanzinnig hoor...alleen het nadeel is dat als er nog sneeuw valt de nachten ook erg koud zijn...hier hebben we dan in onze spaceship ook behoorlijk last van gehad...gelukkig is de ruimte niet al te groot!!!

Na de indrukwekkende bergen zijn we weer terug naar de kust gegaan naar Napier, dit gebied is bekend om de vele wijngaarden...Het stadje zelf is echter ook ontzettend leuk. Alles is in Art Deco stijl..Heel leuk om daar rond te struinen..Wat Napier ook geweldig maakt is de Frying Dutchman...Ja, we hebben lekker een patatje met mayonaise en een kroket gegeten en gewoon in het Nederlands besteld..We konden er zelfs haring kopen...wij passen even..Na Napier zijn we langs de wijngaarden doorgereden naar een plaatsje ongeveer 200 kilometer voor Wellington..waar we nu zijn en waar we morgen de ferry nemen naar het Zuider eiland...

Dus tot snel vanaf het mooie zuiden??!! xxx

ps. de kiwi's smaken hier erg goed!!! we hebben er nog geen gezien...alleen dood op de weg..maar dat telt niet...

Eilanden in de Pacific

We hadden dus geen vertraging..ineens werd er aangegeven dat we gingen boarden en voor we het wisten zaten we in het vliegtuig. Dit is de verklaring dat er geen teksten bij de foto's staan van Salar de Uyuni. Sommige spreken voor zich, maar bij een paar hebben we toch nog uitleg gegeven.

Maar goed we zijn dus op Paaseiland geweest..Een klein eilandje (ca. 48 km2) 3700 kilometer gelegen van de kust van Chili. Paaseiland is trouwens van Chili. Het bijzondere van dit eiland zijn toch wel de Moais op de Ahus..Ok hier komt de uitleg....Moais zijn de beelden en Ahus zijn de heilige plateaus waar ze op staan...zo dat was de cultuurles..en dat wij ervan weten!! nee grapje...we hebben niet voor niets de hele dag in een jeep gezeten..

De beelden werden op verschillende plaatsen gemaakt, waarvan je de meeste vindt in Rano Raraku, hier vind je ook de grootste Moai, maar deze is ingegraven..het leuke is, dat ze hier ook gelijk een Nationaal Park van gemaakt hebben en je € 45,00 entree betaalt. Maar goed ze werden dus gemaakt in Rano Raraku en dan versleept naar de kust, waar ze met de rug naar de zee staan (behalve één plaats -Ahu Akivi-deze kijken uit op zee, dit zijn de jonge ontdekkingsreizigers, die door de koning Hotu Matu'a werden uitgezonden om een nieuw thuis te zoeken).

De plaatsen waar de plateaus met beelden zijn, zijn heilig..De beelden zijn de voorouders en deze moeten vereerd worden. Er werden dan ook veel ceremonies gehouden. De Ahus werden ook gebruikt als graven en er werden offers gedaan.
Toch blijven er ook nog steeds vragen, waarom met de rug naar de zee..Het is en mysterie en het is heel bijzonder om te zien. Helaas zijn er nog maar een paar plaatsen waar de beelden staan, voor de rest zijn ze door de eeuwen heen omver getrokken of hebben ze stormen niet overleefd.

Naast de beelden heb je ook nog het heilige plaatsje Rongo, bekend om de birdman. Ieder jaar zwommen de Polynesiërs naar het andere eiland Motu om het ei te zoeken van een bepaalde vogel. Degene die het ei vond en het heel terug naar Paaseiland bracht was voor dat jaar de birdman..de betekenis hiervan is nog steeds een raadsel.
Dit is wat wij geleerd en gezien hebben in drie dagen op dit kleine eilandje en het was heel bijzonder.

Na Paaseiland ging de reis verder naar Frans Polynesië, waar we in de avond op Tahiti aankwamen.
We hadden een vrij goedkoop (voor Frans Polynesische begrippen) hotel gevonden op het internet inclusief transfer...bij aankomst wisten we ook waarom het goedkoop was, maar goed we hadden een bed en de volgende ochtend zouden we toch naar Moorea gaan. Ondanks de de kamer niet echt schoon was en het bed doorgezakt hebben we aardig geslapen en aan de eigenaresse lag het niet, want zij was echt heel aardig. Ze vroeg nog wel of we terug kwamen, vriendelijk hebben we gezegd dat we al voorzien waren...

Wij de volgende dag naar de ferry, Nadine wist (bijna) zeker dat deze om 10.30 ging, dus wij ervoor gezorgd dat we om 10.00 in de haven waren..de ferry ging dus om 12.00 en van het stukje lopen van het busstation bij de markt naar de ferry waren we al flink bezweet. Gelukkig vonden we een leuk bankje in de schaduw en hebben we daar gewacht tot de catamaran ons naar de overkant zou brengen.
Zo zonnig en warm was het op Tahiti, helaas bleek dit niet op Moorea. Bij aankomst was het goed bewolkt met af en toe een spatje regen. Toch genoten we van het geweldige zeezicht vanaf onze veranda van het hele knusse (maar zeer mooie) bungalowtje (Fare op z'n Polynesisch). Omdat er op Moorea niet echt stadjes zijn en de restaurants over het eiland verspreid liggen, hebben we er voor gekozen om bij de Fare te eten. De eigenaresse (Franse) kon echt heel goed koken en we hebben het er dus echt van genomen en drie avonden heerlijk gegeten.

De tweede dag op Moorea hebben we in de ochtend eerst de fiets (we blijven Nederlanders) gepakt om de buurt een beetje te verkennen. Het was zonnig en warm, achteraf kwamen we erachter dat het iedere dag zo is, zonnig in de ochtend, bewolkt/regen in de middag. Wij kwamen dus begin van de middag terug om even lekker (in de zon) te luieren, maar dat ging niet door, al snel kwam er bewolking en hebben we de zon bijna niet meer gezien, temperatuur daarentegen blijft wel zeer aangenaam...

De derde dag (hadden eigenlijk nog niets geleerd) wij in de ochtend op de fiets naar de andere kant van de Fare naar het dichtstbijzijnde centrum (ongeveer 5 winkels, waarvan twee parel juweliers, drie banken en een supermarkt). Dit ligt op ca. 15 kilometer. We moesten echt pinnen, anders hadden we grote kans dat we geen geld meer konden krijgen...Polynesiërs pinnen namelijk vaak en veel...Natuurlijk hebben we ook even naar parels gekeken, die je op de eilanden overal ziet en ook waar de eilanden bekend om zijn..De meest voorkomende parels hier zijn de donker groene, heel mooi..
In de middag....weer bewolkt en miezer, maar wij lieten ons daar niet door beïnvloeden en zijn gaan kayakken. Buiten de lol die we hadden...kayak wilde in het begin gewoon niet heen waar wij heen wilde (Marco houdt vol dat het aan Nadine ligt, maar Nadine weet zeker dat Marco het niet goed deed!!) hebben we ontzettend mooie vissen gezien..We wilden na het kayakken nog gaan snorkelen, maar het begon echt harder te regenen, dus hebben we op de veranda heerlijk gezeten...Marco met zijn Heineken biertje!!!

Weer een morgen en weer zon...wij eindelijk slim...in de ochtend hebben we gesnorkeld...echt geweldig mooi...we hebben het geprobeerd om vast te leggen met de camera, maar dat is toch iets moeilijker dan we dachten..en toen rond een uur of 12.00 kwam de bewolking...wij een scooter gehuurd en zo hebben we het eiland verkend..Het eiland is niet groot en een rondje eiland is 60 kilometer..wat het meest bizarre is, is het weer..in de ene baai schijnt de zon en in de andere giet het...gelukkig hebben bijna alleen zon gezien...Het eiland zelf is ook heel mooi..heel groen met mooie ruige bergen...
Ze hebben op Moorea ook Ahus, maar deze zijn niet zo spectaculair met Moais als op Paaseiland..

En dan is er een tijd van komen en eentijd van gaan, helaas was de tijd van gaan voor Moorea aangebroken. Omdat we de scooter nog hadden van de vorige dag hebben we nog een potje jam gekocht, dezelfde als die wij bij het ontbijt kregen, grapefruit, echt heel erg lekker. Het viel ons tijdens het ontbijt al op dat de smaken op de theezakjes ook in het Nederlands werden vermeldt, maar tot onze grote verbazing hebben ze in de supermarkt van Moorea ook drop (jojo's)...en als we iets toch wel een beetje missen is het drop...we hebben dus gelijk wel één zakje gekocht...want zoals zoveel was dit toch wel aan de dure kant..

Maar goed, we konden dus een taxi nemen terug naar de dock voor de ferry naar Tahiti, maar dit was wel aan de prijs...een transfer was betaalbaar, maar ging wel heel erg vroeg..dus waarom niet de bus, net zoals op de heenreis...helaas rijdt de bus op Moorea niet op tijd, dus dit was een grote gok..Dus hebben we maar gelift...Ook dit lukte niet helemaal..gelukkig stopte er een busje van de transfer (Moorea Express) voor ons, die ons voor prikkie naar de dock heeft gebracht...eigenlijk konden we tot de airport gratis mee..maar dan zouden we nog 5 kilometer moeten lopen naar de dock..We kiezen dan toch maar voor het gemak!!

En nu zijn we dan weer terug op Tahiti, waar we weer in een Fare verblijven, maar dan in de hotelkamer ipv de bungalow...ook deze kamer is weer heel mooi en strak ingericht...dat wordt in Nieuw Zeeland misschien weer afzien!!! Wat heel jammer is van Tahiti op dit moment is het weer, het regent er al heel de dag..

Laten we duimen dat het in Nieuw Zeeland beter wordt...Hier gaan we morgen naar toe (13-10), waar we over de tijdsgrens heengaan en dus de volgende dag (14-10) aankomen, terwijl we maar 6 uur in het vliegtuig zitten...heel bizar..

Tot snel in Nieuw Zeeland...bijna op de helft...xxx

Zout & Woestijn

Hier zijn we weer...de laatste uurtjes op het continent Zuid Amerika, maar eerst nog Bolivia...

In Bolivia kan ook alles...onze laatste nacht in deze stad. Midden in de nacht begint er een drumband te spelen. Gewoon uit het niets. Het duurde ongeveer 45 minuten en toen was het weer voorbij...Wij weer rustig verder slapen..

Wat we ook elke dag hebben gezien zijn protesten, vooral over loon en ook van alle bedrijfstakken..Houdt de boel daar levendig zullen we maar zeggen.

Maar goed genoeg over Oruro..we hebben lang genoeg geluierd..Helaas ging het uitchecken niet zoals afgesproken. Zoals we al eerder aangaven was het hotel voor Boliviaanse begrippen aan de dure kant..Bij afrekenen bleek het hotel echter nog duurder..dat hadden we niet afgesproken..De receptioniste wilde niet toegeven..uiteindelijk de manager erbij. Hij sprak geen engels, maar de bellboy zou het wel even vertalen..wij zijn niet gek..gewoon in het Spaans duidelijk gemaakt dat wij heel goed het verschil weten..dus na een flinke discussie toch de afgesproken prijs betaald!!!

Gelukkig maakte de treinreis van Oruro naar Uyuni veel goed..Natuurlijk kregen we bij het kopen van het ticket (een dag eerder) wel het gevoel dat we in de maling werden genomen, want alleen de goedkoopste klasse was vanaf morgen te boeken (jaja)..wij natuurlijk gewoon de hogere klasse geboekt, want daar kregen we tv, verwarming, een broodje, iets te drinken en meer beenruimte..niets teveel gezegd en het uitzicht was waanzinnig (dit had je ook in de lagere klasse wel!!) We reden langs meren met ontzettend veel flamingo's...en ook de zonsondergang was uit een boekje..

Laat in de avond kwamen we aan in Uyuni..we hadden al een hostel gereserveerd, maar die was niet helemaal naar onze zin..Gelukkig waren we op het station een jonge propper (Alex, 4 jaar) tegen gekomen, die ons wist te vertellen dat we bij hem moesten slapen..Dit hebben we dus ook gedaan.

Uyuni zelf is erg toeristisch en er is verder weinig te beleven. De volgende dag hebben we dan ook snel onze tour geboekt naar de Salar de Uyuni en omgeving, die eindigt in San Pedro de Atacama (Chili).In eerste instantie hadden wij gekozen voor een tour waarbij we in het eerste hostel een privé kamer hadden met een warme douche en voor het tweede hostel was een slaapzak geregeld..Jullie raden het al..Bolivia..De eerste nacht sliepen we in het zouthotel (waarvan wij dachten illegaal, maar zodra ze niet op de Salar staan niet) met z'n zessen op een kamer en de tweede nacht hadden wij geen slaapzak!!! Gelukkig hadden we een leuke groep en is slapen in een zouthotel wel heel speciaal. De tour was echt geweldig..Deze begon eerst bij een treinen kerkhof..erg interessant en daarna zouden we al ons eerste hoogtepunt krijgen van de tour..de zoutvlakte. Echt waanzinnig is dit, een vlakte oneindig en alleen maar spierwit zout..je moest je zonnebril echt niet afdoen zo wit..

Op de vlakte hadden we verschillende stops, waar vertelt werd over het zout en natuurlijk hadden we de tijd om de bekende foto's te maken...
Zoals gezegd sliepen we de eerste nacht in het zouthotel. Het koelt hier 's nachts snel af, dus de dekens waren erg welkom.

De tweede dag waren we vroeg weer op (06.00) en hadden koude pannenkoeken voor het ontbijt. Deze dag was ook heel bijzonder..langs de meren met flamingo's en het dorre woestijnlandschap. Het laatste meer was zeer bijzonder..de is roodgekleurd (Lago Colorado)..Onze laatste nacht sliepen we hier en zodra de zon onder was werd het koud (-15). Wij hadden geen slaapzakken, maar gelukkig kregen we een extra deken..muts op, sokken aan en proberen te slapen..

Dit is ook aardig gelukt, alleen was het wel weer erg vroeg uit de veren (05.00). Maar we moesten dan ook de bus halen van 10.00 naar San Pedro de Atacama..En het was koud..dit werd echter wel goedgemaakt met het moois dat we nog zagen..eerst langs de geisers en daarna Lago Verde..dit meer heeft echt een waanzinnig mooie kleur..en toen was het tijd om Bolivia te verlaten..

In Chili werden we netjes binnen gelaten en hebben we de eerste dagen doorgebracht in San Pedro de Atacma.. Dit is een leuk dorpje, midden in de Atacama woestijn, waar je ook weer veel toeristen ziet..Omdat we al geisers gezien hadden en de Tatio Geisers vergelijkbaar waren hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we naar de Vallei van de maan gefietst.. Wat echt weer een heel mooi stukje natuur was..Zo droog...echt waanzinnig.

Na San Pedro zijn we met de bus naar de stad Calama gegaan, waar onze vlucht vandaan vertrekt naar Paaseiland..Calama is een grote stad en hier hebben we heel Europees rondgehangen in een winkelcentrum.

En nu hebben we dan onze vlucht van Calama naar Santiago erop zitten en wachten we op de vlucht naar Paaseiland....dieal vertraagd is..Op naar weer een bijzonder stukje van de wereld...